Yazınızda belirttiğiniz Atatürke aşık olan Eleninin evi ilgimi çekti. Bu aşk hikayesini duymamıştım. Hikaye şu şekilde:

1896 yılında Genç Mustafa Askeri İdadi de(lisesinde) okumak için Selanik’ten Manastır’a (Bitola) geliyor. Genellikle Şirok Sokak’ta geziniyormuş, 1897 yılında, zengin tüccar Eftim Karinte’nin evinin balkonunda güzel Eleni’yi fark ediyor. Eleni de kayıtsız kalmıyor. Böylece Atatürk her gün evin önünden geçiyormuş, Eleni ise onu balkonda bekliyormuş.
Eleni ile Mustafa Kemalin evlenmesine önce Atatürkün annesi Zübeyde Hanım izin vermemiş, daha sonra da Eleninin babası. Sonra babası Eleniyi kahyasıyla evlendirmiş.

Eleninin müzede bulunan ve Atatürk'e hitaben yazdığı aşk mektubu şöyle:
Çok seneler geçti, ben halen her gün senden haber bekliyorum. Herhangi bir zamanda mektubumu alırsan, beni hatırla. Kağıttaki gözyaşlarımı görebileceksin. Yıllar ve olaylar geçiyor, seninle ilgili çok şeyler konuşuluyor. Mektubumu okurken, başka kadını seviyorsan, mektubumu yırt.
Manastırlı Eleni Karinte, bir gün tanıdığı ve aşık olduğu adama bütün ömrünü harcamıştır. Benim seni sevdiğim kadar, o kadını o kadar çok seviyorsan, kendisine hiçbir şey söyleme, senin kadar mutlu olmasını diliyorum. Fakat, balkondaki kızı hatırlıyorsan ve başkasını sevmiyorsan, seni beklediğimi ve ömrüm boyunca bekleyeceğimi bilmeni istiyorum.
Döneceğini, beni unutmayacağını biliyorum. Babam vefat etti. Beni senden ayırdığından tam bir yıl geçti, beni eve kapattı ve bir ay çıkmama izin vermedi. Ağladım, biliyorum ki tüm kilitleri ve hapisleri boşuna harcadı.
Beni evlendirecekleri adamı sadece bir kez gördüm ve kendisi bana onu sevebileceğimi söyledi. Ben kendisine, Hayır, ben sadece ilk aşkımı seviyorum dedim. Babam beni hiç bir zaman affetmedi ve ben de kendisini affetmedim. O zamanlardaki gibi artık genç ve güzel değilim.
Ebediyen seni seven ve seni bekleyen, Eleni Karinten.

Ancak Atatürk’ün biyografisinde bu aşkı teyit edecek herhangi bir yazılı belge bulunamamış. Türkiye’nin bilimsel çevreleri, Elenin yazdığı inanılan mektup dışında, başka belgelerin olmadığını, dolayısıyla hikayeye çok önem verilmemesi gerektiği tavsiye ediliyormuş.

Sevgili Mesut Yazını okurken "Resneli Niyazisi ile ünlü şehir" cümleni okuyunca Resneli Niyazi Beyin kim olduğunu merak ettim. İnternetten araştırdım.

Ahmet Niyazi Bey, 1873 yılında bugün Makedonya sınırları içerisinde kalan Manastır yakınlarındaki Resne kasabasında doğmuş. Bu nedenle Resneli Niyazi Bey olarak anılıyormuş. İttihat ve Terakkinin önde gelen isimlerinden olup II. Meşrutiyetin ilanına yol açan ayaklanmanın lideri olarak ve 1897 deki Türk-Yunan savaşındaki başarılarından dolayı ün yapmış. II. Abdülhamit’in Meşrutiyeti ilan etmek zorunda kalmasından sonra döndüğü Selanik’te “Hürriyet kahramanı” olarak karşılanmış.

17 Nisan 1913te Arnavutlukun Avlonya limanında İstanbula gitmek üzereyken İttihat ve Terakki Fırkasının kendisine gönderdiği koruması tarafından öldürülmüş. Öldürülme sebebi karanlıkta kalmış ve kendi koruması tarafından vurulmuş olması nedeniyle kendisine atfedilen "Ne şehittir ne de gazi, pisi pisine gitti Niyazi" deyimi Türk milletinin hafızasına kazınmış.