 |
|
| Pizza’da lahmacun yemek!-6 (Roma Merkez) | |
|
Roma dışındaki otele geldik, Burada grup ikiye bölündü; Tesadüf bu ya, Bizim otel daha güzel çıktı. Neden şehir içinde değil! Şehir içindeki oteller pahalı. Park sorunları da var. Bu nedenle Roma dışı! Roma’yı herkes unutur da Ben unutamam. Hani Neron Roma’yı yakmıştı ya Beni de Roma güneşi yaktı. Az kalsın, Şimdi öbür taraftaydım. Gerçi mümkün olsa yazmak oralardan da Fark etmez orada burada olmak. Bazen saçmaca düşünürüm; Şu internetin ucu bir oraya bağlansa? Neler olur, acaba?  Rehberimiz dedi ki Bugün serbest zaman, İsteyen insin, isteyen çıksın. Hava da nasıl sıcak! Eşime dedim ki Valla gözüm kesmiyor, şehre inmek, En iyisi otelde kalalım, Havuzu da çok güzel, Hem yüzer, hem de dinleniriz. Sabah kahvaltıdan sonra, İndik havuz başına. Bizim gibi birkaç müşteri de düşünmüş, Başladık yüzmeye. Yüz Allah, yüz, oldu akşam. Akşam yemeği esnasında, güneş çarpmasını hissettim.  Üstüne bira! Gece ilk defa başıma gelen bir baş ağrısı; Ölüyorum… Eşime söyleyeceğim ama O ne yapabilir ki? Baktım olacak gibi değil, dedim ki Ben gidiyorum… Nereye? Öbür tarafa! Zavallı kadın yataktan bir fırladı, hemen soğuk duşa, Başıma ıslak havlu, Sabaha kadar, başımda.  Allah, bu satırları yazmamı istemiş. O an aklıma rahmetli, Ayhan Işık geldi, Merhum da güneş çarpmasından rahmetli olmuştu. Ahmet Kaya’dan hani benim gençliğim nerede? Barış Manço’dan, Nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca? İbo’dan, Ölürsem kabrime gelme istemem! Beni köyümün yağmurları ile yıkayın gibi şarkılar… İçimden dedim ki Ulan sen buraya ölmeye mi geldin? Benim bildiğim, bunu fanatik taraftarlar yapar! Tabutum geldi, gözümün önüne. Ama THY ile Bu da milliyetçilik damarımız, Ulan ölüyoruz, hala THY diyoruz! Sabah şafak vakti. Güneş ışınları penceremde.  Ölmediğimi anladım. Ama az kalsın Roma, Beni Neron gibi yakıyordun! Nasıl unuturum seni? Eşler arayınca ilk soruları; Nerdesin? Hiç telaşa gerek yok! Bundan sonra, Panaromik şehir turundayım deyin! Hele mesleğiniz rehberlik gibi bir iş ise cuk diye oturur! Biz de rehberimizle beraber, Kısmen Panaromik kısmen de belirlenen yerleri dolaşmaya başladık. İlk göze çarpan; Kolezyum. Hani şu halkın eğlendirildiği, boş vakitlerini geçirdiği, Gladyatör gösterilerinin sergilendiği yer. İçine girmedik ama Yuvarlak bir tiyatro şeklinde düşünebiliriz. Bu arada efendim, Yaşar Yılmaz beyefendi on dört ayda kırk bir bin km kat ederek, Ülkemizde 115 antik kenti gezerek buralarda bulunan 119 tiyatroyu kaleme aldığı; Anadolu Antik Tiyatroları’nı tavsiye ederim. Ülkemiz de bu açıdan çok zengin.  Peki, o zamanlar neden Kolezyum’a ihtiyaç duyulmuş? Şimdiki gibi Futbol yok, Televizyon yok, Pembe diziler, narkoz programlar yok! Cep telefonları, Ardından internet ve onlara bağlı, Youtube, Facebook, Twitter biraz daha zaman geçsin daha neler neler… Yok, efendim, yok! Yani vatandaşı bireysel oyalamıyorsun, Ne yapacaksın? Kolezyum! Aslında değişen bir şey yok be! Oyalamazsan, vatandaşı Vatandaş oyalar, seni. Şimdi ise İşsizlik, kişi başına düşen milli gelir, adil gelir dağılımı, akaryakıt kazıkları gibi Önemsiz konular yerine; Ergenekon Destanı gibi hamasi şeylere kilitlendik! Kardeşim bizim sadece Ergenekon Destanımız yok ki Onların gladyatörleri var ama Bizim de Cüneyt’imiz var. Benim gözümde Cüneyt, Nasıl ki bir Türk dünyaya bedel, Cüneyt te gladyatörlerin alayına bedel! Peki Şimdi neden yok gladyatörler? Hayvan hakları! Memlekette horoz güreşleri bile yasak! İnsan haklarına gelince; Önce hayvan hakları… Ama şu İspanyollar istisna. Matador ve boğalar, karşı karşıya. Yasaklanacak ama ne zaman? Buradan özel yetkisiz savcıları göreve çağırıyorum; Tıkın şu matadorları, Silivri’ye. Araba’yı bulan insanoğlu, Park yerini düşünemediği için, Büyük şehirlerin hepsinde park sorunu var. Genel uygulama, Otobüs uygun bir yerde duruyor, Bizler de askerler gibi Hareket halindeki araçtan atlıyoruz… Hâlbuki buna uygun bir düzenleme yapılsa? Turistin geleceği belli, Otobüs ile belli, Her şey belli ama düzen yerine polis ile sürücüler arasında kapmaca istenir. Maalesef, Roma’da da böyle. Panoramik turlar için iki katlı, bir kısmı kesilmiş otobüsler ideal. Tabii uygun havalarda. Bizde de yaygınlaşmalı ama Öncelikle şoförlerin çalışma şartları düzeltilmeli. Uygulamada, kaptanların aşırı araç kullanma cezalarını firmalar tercih edebiliyor. Bu ne demek? Uyuma, araç kullan! En gıcık kaptığım trafik işareti; Yolun ikiye ayrıldığını gösteren işaretler… Ulan onu ben de biliyorum. Yazsanıza bu yol, şuraya gider, Şu yol, buraya gider. Medyum Memiş miyim ben? Yine Mısır’dan gelmiş bir dikilitaş. Ulan bu erkek milleti dikmeye ne kadar meraklı? Bir de ne hikmetse, bu taşlar hep Mısır’dan geliyor… Mısır’ın bir adı da darı. Rahmetli Ata’m, yaşasa idi Bardakta mısır yerine, Bardakta darı deyin derdi Çünkü Hiçbir ülke bardağa konamaz! O zaman kadın yöneticiler olsa idi Yani bayan eli değmiş olsa idi Bu kadar dikilitaş yapılmazdı gibime geliyor. Haydar Abi, Sen ne diyon, bu dikilitaşlara?  Geldik, İspanyol Merdivenlerine. Valla ne diyeyim; Beni pek açmadı. Hani şöyle diyor, insan; Ula buranın ne esprisi var? Ama adı çıkmış, bir kere. Hani o zamanlar, Yürüyen merdiven yapmış olsalar, anlıycam, Bizim bildiğimiz merdiven! Hem engelliler düşünülmemiş. Merdiven deyince, Kırk gelir aklıma. Rahmetli Barış’ın şarkısı; Yavru ceylan gibi kaçar seke seke çaydan geçer, Nazo gelin ayağına takar halhal. Efendim, bu arada merdivenler ikiye ayrılır; Yürüyen, Yürümeyen! Malumunuz İtalyanlar, Hırsızlıkları ile ünlü. En çok çaldıkları şey; Kalp! Bir Belediye Başkanı anlattı. İtalyan yollarını kesiyor, Ballandıra ballandıra diz üstü bilgisayarı anlatıyor. Bu arada, Diz üstü bilgisayarlar, Yakında diz altı olacakmış! Neyse Ne kadar diyorlar? 200 Euro, Ucuz valla deyip bir tane alıyorlar. İtalyan bilgisayarı orijinal çantası ile veriyor ve hemen uzaklaşıyorlar. Bizimkiler ise çantayı bir türlü açamıyorlar, Açınca da İtalyan yok! İçinden çıkan; İki kilogram tuz! Elektrik çarpmaz, İtalyanların çarptığı kadar! Aman dikkat. Bizde hırsız yok be kardeşim. Baksana, Amerika’daki gibi Ne hortum var, Ne de hortumcu!  Geldik Ask Çeşmesi’ne. Ulan dedim; Şimdi burada, Ferdi’den Çeşme ne gider be! Yoksa O şarkı’yı gelip burada mı besteledi? Aşk Çeşmesi gerçekten muhteşem bir eser. Tılsımı var, Âşık olur, burada insan. Ya da Aşkı yaşamak. Aş; mideyi, Aşk; ruhu doyurur. O an aklıma; Şu şarkı geliyor; Bir bilene soralım, Aşkı kim icat etti? Bu çeşmelerden bizim Anadolu’da en az tiyatro sayısı kadar vardı, Yani yaklaşık yüzün üzerinde. Ama koruyamadık maalesef. Eğer koruyabilseydik, ne turist gelirdi ama? Şu damanacılar çıktı, Memlekette bir tane çeşme kalmadı. Kala kala Ferdi’nin Çeşme filmi, Bir de Çeşme! Aslında böyle bir eserin en çok yakıştığı yer; Çeşme! Ama kim yapacak? Yapsa yıkılmama garantisi var mı? Ya ucube olursa? Açıkgöz biri şöyle bir adet ilan etmiş; Arkanı dönüp çeşmeye para atıyorsun, Böylece Bir daha geliyorsun… Ulan ne cin fikir ya Roma’da o kadar sanat eseri var ki Metre kareye bir tane düşüyor mu ne? Hani ben sanattan pek anlamam ama Bir kısmı, Tükürüklü köfte gibi Tükürmelik, Bir kısmı da Ucubelik… Benim sanattan anladığım; Tek şey; ‘’Ben sanat için soyunuyorum’’ Bir tabela; Kola bir Euro, Sprite bir, Fanta da aynı, makul yani.  Geldik, Venedik Meydanı’na(Piazza Venezia) Diyecek bir şey yok. Sanat tarihçisi de değiliz. Ama bu tür eserler ayakta. (1883–1945). Yaklaşık 20 yıl boyunca İtalya'yı yöneten faşist diktatör Benito Mussolini(1883–1945). Buralarda yaşamış. Ama ne O’na yar olmuş, Ne de bir başkasına. Peki neden? Kalıcı sistemler kurmak lazım, İsviçre saati gibi Tıkır tıkır işleyen. Patlıcan oturtmayı bu kadar seven halkımız, Siyasal sistemi hala nasıl oturtamamış, şaşarım! Dünya fani, Kıyamet gününe kadar eserler kalıcı. Annemizden terlik yemek varken, Küçük çocuklar gibi Neden birbirimizi yer dururuz, acaba? Döndük Otelimize; Helio Cabala. Girişte, düğün yeri var, Her akşam evlenenler. Çalsın sazlar, Oynasın kızlar. Biz de kafamızı uzattık, Düğün sahiplerine dedik ki Bizi de kabul eder misiniz? Sağ olsunlar, komşuda pişer, bize de düşer dediler. Otel Müdürü de bize bir şişe şarap ısmarladı, Jest olarak. Dışarıda Mini Cooper’lar… Nerden bilebilirdim ki Bu araba, kızımın en çok sevdiği araba olacak, ehliyet alınca. Bu arada, Evlilik; Eşlerin birbirlerinden şikâyet etmek için kurdukları resmi bir müessese. Boşanma da; Çiftlerin boş anmayıp, Bundan sonraki yaşamlarını; dolu anmaları. Bir kişinin evli olduğunu nasıl anlarsınız? Tapu’dan! En sorun evlenme; Tapu ile olur, o da kiraya vermezsen. |
|